Goede leiders stimuleren en inspireren. Ze verhogen de betrokkenheid, de motivatie en de prestaties binnen hun organisatie. Slecht en zelfs middelmatig leiderschap kan echter desastreuze gevolgen hebben. Mensen met een slechte baas hebben 20 tot 40 procent vaker een hartaanval dan mensen met een goede baas.
Is dit de verklaring voor het Duivelse hartfalen van afgelopen maandag? Is Wilmots zoals door analisten, journalisten en die 4 miljoen andere nationale bondscoaches druk gesuggereerd wordt, inderdaad een slechte leider? Automatisch stelt zich dan de vraag wat voor soort leider de nationale bondcoach moet zijn?
Contradictorisch genoeg, heeft hij de weinig benijdenswaardige positie te moeten werken met voetbal professionals: bejubeld en al dan niet over het paard getild in de eigen club of competitie, en daarin bevestigd door de bakken geld die ze voor hun prestaties krijgen.
Zelf ooit één van die professional geweest zijnde, lijkt Wilmots uit te gaan van de stelling dat deze heren hun job kennen en hij vooral moet inspireren en motiveren. Toegegeven zelden hebben we zo’n inspirerend en motiverend voorbeeld langs de zijlijn gehad als “das Kampfschwein”.
Als toeschouwer krijgen wij in al onze passie echter hoe langer hoe meer een taakgerichte bril opgezet? De prestaties van spelers worden opgetekend in statistieken, heat maps, bolletjes en pijltjes, en daarin is er bijzonder weinig plaats voor factoren als inspiratie en motivatie. Bovendien kunnen we niet om de vaststelling heen dat deze bijzonder getalenteerde groep spelers op het terrein telkens weer onder de verwachtingen te presteert.
Vraagt de taakvolwassenheid van onze Rode Duivels dan misschien niet dat Wilmots in deze barre tijden zijn leiderschapsstijl bijstuurt? Wanneer de teamleden samen de richting niet vinden, is het wellicht tijd dat de leider de regie wat steviger in handen neemt. En als hij dat dan doet, waarom dan niet in een keer ook, om het met een modern woord te zeggen, meer strenght driven. Terwijl heel Europa onze weelde in het aanvallend compartiment roemt en vreest, lijkt het merendeel van de aandacht te gaan naar controle en een defensief blok. Voor de aanvallers is het vrijheid blijheid! Zelfs een gigant van de vrije geest als Google moest echter vaststellen dat heel wat medewerkers ook graag een leider heeft die richting geeft aan al hun creatieve impulsen. Dat geeft namelijk vertrouwen!
Vanuit een managementperspectief lijkt de tijd van knuffels met spelers dus voorbij. Als je het hebt , beste bondscoach, dan is het nu de tijd om jouw tactisch plan gebaseerd op de sterktes van je sterren aan de spelers op te leggen.